Gelukkig Nieuwjaar!
Door: Wilhelmien & Boy
Blijf op de hoogte en volg Wilhelmien & Boy
02 Januari 2017 | Vietnam, Ðảo Phú Quốc
Ha jongens, weer even een berichtje. We hebben eigenlijk weinig te melden, want we liggen overdag op het strand te bakken en duiken voortdurend het warme badwater van de Golf van Thailand in (want zo heet de zee hier). Heerlijk!
Uiteraard zijn er talloze gelegenheden voor diverse massages op het strand. Zo heeft Wilhelmientje een "cupping" massage ondergaan om de bloedsomloop te stimuleren. Er werden op de rug, armen en benen glazen cups geplaatst die vacuum werden gezogen. Na de behandeling waren er grote ronde paarse of rode plekken zichtbaar, ze leek wel een panter!
Tot onze schande moeten we bekennen dat het luieren, zonnebaden, lezen, zwemmen, eten & drinken op het strand toch na een dag of 10 gaat vervelen! Dus zijn we een dagje iets anders gaan doen. We hebben een museum bezocht!
En wel het Coi Nguan Museum: een 6 verdiepingen tellend gebouw dat enigszins doet denken aan een Chinese tempel.
Het is allemaal typisch Vietnamees: voor het astronomisch bedrag van 20.000 Vietnamese Dong (= 80 eurocent) mag de bezoeker naar binnen. Er wordt niets, maar dan ook helemaal niets, gecontroleerd: met volle bepakking (= een volle rugtas) gingen we het museum binnen, waar we de enige bezoekers waren.
We hadden het halve museum (de antieke voorwerpen dan) mee kunnen nemen, er liep geen suppoost rond en lang niet alles stond in vitrines.
Gelukkig maar want de vitrines waren voorzien van glas dat een ernstige behoefte had aan glassex: je kon er nauwelijks nog doorheen kijken zo stoffig en vuil was het!
Toen we na 2 uur het museum verlieten werd ook de rugtas weer met rust gelaten, wederom geen controle.
De verzameling bestond vooral uit keramieke voorwerpen, veel vazen en kruiken die uit scheepswrakken kwamen of uit de grond waren opgegraven.
Ook was er een zaal met met schelpen ingelegde meubelen, en verder allerlei zaken over de geschiedenis van het eiland Phu Quoc.
Zie de foto's voor een indruk van de collectie.
De nonchalance van hoe het er aan toe gaat in het museum verraadt al iets van de Vietnamese volksaard: glimlachend krijg je gewoon wat zij te bieden hebben, en niet wat jij vraagt! Een voorbeeld:
We hadden bij de boeking van het hotel in Quy Hnon uitdrukkelijk erbij gezet dat de kamer ofwel op de begane grond moest zijn, ofwel bereikbaar met een lift. Goed, we komen in het hotel en het personeel gaat er meteen vandoor met onze koffers naar boven, de trap op, naar de tweede verdieping. We zeggen: "is there no elevator?". "Yes, elevator", roepen ze daar enthousiast. Nou je raadt het al: geen lift. Maar ze houden vol dat er een lift is! Nou spreken die Vietnamezen zo goed als geen Engels. De meesten echt geen enkel woord! Dus ze zeggen overal "yes" op, dat vinden ze wel zo makkelijk, daar hoef je geen taal voor te leren.
Ander voorbeeld: We (=Boy) haalt elke ochtend twee kakelverse broodjes bij de warme bakker. Op een ochtend is er geen broodje te krijgen, ze zijn ze nog aan het bakken. Hoe lang nog vraag ik aan het bakkersmeisje. "Three minutes" roept ze vrolijk. Nou, 3 minuten, dat is te overzien, ik wacht wel even. Na een minuut of 6 krijg ik er toch wel een beetje genoeg van en vraag weer hoelang het nog gaat duren. "Three minutes" roept ze weer. Nou het is in de ochtend al behoorlijk heet in Phu Quoc dus ik denk ik zal me wel vergist hebben de eerste keer, 3 minuten zijn zo voorbij, dus ik wacht wel even. Dat ik nog even wacht hebben ze inmiddels door, ik krijg een stoel aangeboden in de schaduw. Ik denk nog "die stoel is niet echt nodig voor die 3 minuten" maar ja, na 5 minuten begin ik toch onrustig te worden en vraag voor alle zekerheid nog maar even hoelang het nog duurt. Ja, je houdt het niet voor mogelijk maar weer zei dat bakkerswicht "three minutes"!
Gelukkig kwam er een Vietnamese klant aan die wel Engels sprak en na zijn discussie met het bakkersmeisje bleek dat het nu nog een kwartier ging duren. Wat bleek? Three minutes was het enige Engels dat ze kende, haar baas had haar duidelijk gemaakt dat dat het antwoord moest zijn op de vraag hoelang het duurt voor de broodjes komen, want 3 minuten wachten de klanten wel, langer niet! En hij wil niet dat de klanten weglopen want hij moet zijn broodjes verkopen ha ha.
Verder hebben we één van de vele openlucht markten bezocht. Daar ligt voornamelijk eten uitgespreid: veel fruit, gevogelte (levend!), vlees en vooral veel vis (ook levend). Het vlees trekt behoorlijk wat vliegen aan en de vissen die niet meer leven maar roerloos op de grond liggen, meuren behoorlijk!
Verdere bezienswaardigheden van Phu Quock zijn de peperfabrieken, vissausfabrieken en het Phu Quoc National Park, want het binnenland van Phu Quoc bestaat net als Koh Chang uit bossen en jungle. Sinds 2010 is het een "UNESCO Biosphere Reserve".
Op oudejaarsdag werd er op het strand bij de diverse resorts voorbereidingen getroffen om van Oud- en Nieuw een evenement te maken: diverse podia werden opgericht om de gasten tegen betaling van 1,7 miljoen Vietnamese dong (= 68 euro) een buffet, een glas wijn, en zang en dans van de lokale artiesten voor te schotelen. Nou hebben wij een dag daarvoor al gratis de generale repetitie gezien en gehoord en believe us: daar wil je niet bij zijn!
We zijn dus op Oudejaarsavond om een uur of 11 naar onze favoriete hangout in de hoofdstraat gegaan, waar we vaak 's-middags op het terras zitten. Die uitspanning is tevens een hostel, dus er komen veel jongelui. Maar wild feesten was er niet bij: op het grote TV-scherm stond een voetbalwedstrijd op en de jongelui lurkten verveeld aan hun biertje.
Even op het strand gekeken hoe het daar ging: nou, niet veel anders! Dat was in 2008/2009 op het strand van Koh Samui toch heel andere koek, daar was het een drukte van jewelste met keiharde muziek, bijna iedereen danste daar met een gezellige fles champagne of gewoon een biertje in de hand!
Het grappige was dat aan de overkant van dat hostel, bij een echte, Vietnamese lokale tent waar 's-morgens de Vietnamezen ontbijten met Poh, de traditionele Vietnamese soep, wild gehost, gedanst en gezongen werd in het Vietnamees, door Vietnamezen, die eigenlijk geen Nieuwjaar vieren, maar Chinees Nieuwjaar, dat later plaatsvindt (dit jaar eind januari).
We zijn nog 4 dagen hier, dus we gaan nog even genieten van het strandleven, en dan vliegen we naar Siem Reap, waar de op de wereldlijst van de Unesco voorkomende Angkor Wat tempels te bezichtigen zijn. Daarover gaat ons volgend verslag!
PS: reacties worden door ons heel erg gewaardeerd, dus doe je best!
Uiteraard zijn er talloze gelegenheden voor diverse massages op het strand. Zo heeft Wilhelmientje een "cupping" massage ondergaan om de bloedsomloop te stimuleren. Er werden op de rug, armen en benen glazen cups geplaatst die vacuum werden gezogen. Na de behandeling waren er grote ronde paarse of rode plekken zichtbaar, ze leek wel een panter!
Tot onze schande moeten we bekennen dat het luieren, zonnebaden, lezen, zwemmen, eten & drinken op het strand toch na een dag of 10 gaat vervelen! Dus zijn we een dagje iets anders gaan doen. We hebben een museum bezocht!
En wel het Coi Nguan Museum: een 6 verdiepingen tellend gebouw dat enigszins doet denken aan een Chinese tempel.
Het is allemaal typisch Vietnamees: voor het astronomisch bedrag van 20.000 Vietnamese Dong (= 80 eurocent) mag de bezoeker naar binnen. Er wordt niets, maar dan ook helemaal niets, gecontroleerd: met volle bepakking (= een volle rugtas) gingen we het museum binnen, waar we de enige bezoekers waren.
We hadden het halve museum (de antieke voorwerpen dan) mee kunnen nemen, er liep geen suppoost rond en lang niet alles stond in vitrines.
Gelukkig maar want de vitrines waren voorzien van glas dat een ernstige behoefte had aan glassex: je kon er nauwelijks nog doorheen kijken zo stoffig en vuil was het!
Toen we na 2 uur het museum verlieten werd ook de rugtas weer met rust gelaten, wederom geen controle.
De verzameling bestond vooral uit keramieke voorwerpen, veel vazen en kruiken die uit scheepswrakken kwamen of uit de grond waren opgegraven.
Ook was er een zaal met met schelpen ingelegde meubelen, en verder allerlei zaken over de geschiedenis van het eiland Phu Quoc.
Zie de foto's voor een indruk van de collectie.
De nonchalance van hoe het er aan toe gaat in het museum verraadt al iets van de Vietnamese volksaard: glimlachend krijg je gewoon wat zij te bieden hebben, en niet wat jij vraagt! Een voorbeeld:
We hadden bij de boeking van het hotel in Quy Hnon uitdrukkelijk erbij gezet dat de kamer ofwel op de begane grond moest zijn, ofwel bereikbaar met een lift. Goed, we komen in het hotel en het personeel gaat er meteen vandoor met onze koffers naar boven, de trap op, naar de tweede verdieping. We zeggen: "is there no elevator?". "Yes, elevator", roepen ze daar enthousiast. Nou je raadt het al: geen lift. Maar ze houden vol dat er een lift is! Nou spreken die Vietnamezen zo goed als geen Engels. De meesten echt geen enkel woord! Dus ze zeggen overal "yes" op, dat vinden ze wel zo makkelijk, daar hoef je geen taal voor te leren.
Ander voorbeeld: We (=Boy) haalt elke ochtend twee kakelverse broodjes bij de warme bakker. Op een ochtend is er geen broodje te krijgen, ze zijn ze nog aan het bakken. Hoe lang nog vraag ik aan het bakkersmeisje. "Three minutes" roept ze vrolijk. Nou, 3 minuten, dat is te overzien, ik wacht wel even. Na een minuut of 6 krijg ik er toch wel een beetje genoeg van en vraag weer hoelang het nog gaat duren. "Three minutes" roept ze weer. Nou het is in de ochtend al behoorlijk heet in Phu Quoc dus ik denk ik zal me wel vergist hebben de eerste keer, 3 minuten zijn zo voorbij, dus ik wacht wel even. Dat ik nog even wacht hebben ze inmiddels door, ik krijg een stoel aangeboden in de schaduw. Ik denk nog "die stoel is niet echt nodig voor die 3 minuten" maar ja, na 5 minuten begin ik toch onrustig te worden en vraag voor alle zekerheid nog maar even hoelang het nog duurt. Ja, je houdt het niet voor mogelijk maar weer zei dat bakkerswicht "three minutes"!
Gelukkig kwam er een Vietnamese klant aan die wel Engels sprak en na zijn discussie met het bakkersmeisje bleek dat het nu nog een kwartier ging duren. Wat bleek? Three minutes was het enige Engels dat ze kende, haar baas had haar duidelijk gemaakt dat dat het antwoord moest zijn op de vraag hoelang het duurt voor de broodjes komen, want 3 minuten wachten de klanten wel, langer niet! En hij wil niet dat de klanten weglopen want hij moet zijn broodjes verkopen ha ha.
Verder hebben we één van de vele openlucht markten bezocht. Daar ligt voornamelijk eten uitgespreid: veel fruit, gevogelte (levend!), vlees en vooral veel vis (ook levend). Het vlees trekt behoorlijk wat vliegen aan en de vissen die niet meer leven maar roerloos op de grond liggen, meuren behoorlijk!
Verdere bezienswaardigheden van Phu Quock zijn de peperfabrieken, vissausfabrieken en het Phu Quoc National Park, want het binnenland van Phu Quoc bestaat net als Koh Chang uit bossen en jungle. Sinds 2010 is het een "UNESCO Biosphere Reserve".
Op oudejaarsdag werd er op het strand bij de diverse resorts voorbereidingen getroffen om van Oud- en Nieuw een evenement te maken: diverse podia werden opgericht om de gasten tegen betaling van 1,7 miljoen Vietnamese dong (= 68 euro) een buffet, een glas wijn, en zang en dans van de lokale artiesten voor te schotelen. Nou hebben wij een dag daarvoor al gratis de generale repetitie gezien en gehoord en believe us: daar wil je niet bij zijn!
We zijn dus op Oudejaarsavond om een uur of 11 naar onze favoriete hangout in de hoofdstraat gegaan, waar we vaak 's-middags op het terras zitten. Die uitspanning is tevens een hostel, dus er komen veel jongelui. Maar wild feesten was er niet bij: op het grote TV-scherm stond een voetbalwedstrijd op en de jongelui lurkten verveeld aan hun biertje.
Even op het strand gekeken hoe het daar ging: nou, niet veel anders! Dat was in 2008/2009 op het strand van Koh Samui toch heel andere koek, daar was het een drukte van jewelste met keiharde muziek, bijna iedereen danste daar met een gezellige fles champagne of gewoon een biertje in de hand!
Het grappige was dat aan de overkant van dat hostel, bij een echte, Vietnamese lokale tent waar 's-morgens de Vietnamezen ontbijten met Poh, de traditionele Vietnamese soep, wild gehost, gedanst en gezongen werd in het Vietnamees, door Vietnamezen, die eigenlijk geen Nieuwjaar vieren, maar Chinees Nieuwjaar, dat later plaatsvindt (dit jaar eind januari).
We zijn nog 4 dagen hier, dus we gaan nog even genieten van het strandleven, en dan vliegen we naar Siem Reap, waar de op de wereldlijst van de Unesco voorkomende Angkor Wat tempels te bezichtigen zijn. Daarover gaat ons volgend verslag!
PS: reacties worden door ons heel erg gewaardeerd, dus doe je best!
-
02 Januari 2017 - 06:59
Lot:
Gelukkig en gezond 2017!!
Wat een avonturen maken jullie mee tussen het luieren op het strand door. Bezoeken van een museum waar je, hoe haal je het ook in je hoofd, alles zomaar mee kan nemen (als je dat zou willen...). Hebben jullie alles netjes laten staan zoals ik dat vroeger geleerd heb?
Dan nog die foto's! Die Vietnamezen feestend op een boot komt le toch wel ernstig bekend voor. Hebben jullie die al eens eerder gebruikt maar dan met een stel Thai op een boot?
De zonsondergang is natuurlijk prachtig, daar kan je naar blijven kijken dag in dag uit.
En Ambom ik ben toch wel benieuwd... Heb je dat laatste kwartier bij de bakker ook nog gewacht?
Ik heb slaapdienst gehad en word net hier wakker. Ik ga de jongeren maar eens uit bed halen zodat ze weer kunnen gaan werken!
Tot gauw Xx
Ps: bij thuiskomst vandaag gaat de kerstboom eruit. Feestelijkheden zijn voorbij dus dat mag ook opgeruimd worden! -
02 Januari 2017 - 07:41
Jo:
Ook voor jullie een gezond, gelukkig en prachtig 2017! Nou Boy aangezien jullie bijna niets te melden hebben is er toch een mooi verhaal uit gekomen! Geniet nog een aantal dagen en dan naar de Angkor Wat wat ook een enorme indruk zal maken.
Groetjes vanuit een wit Maastricht.
Jo -
02 Januari 2017 - 07:43
Marianne:
Om te beginnen natuurlijk een fantastisch nieuwjaar gewenst!! Wij worden hier wakker met sneeuw!! Dat is andere koek! De feestdagen zijn voorbij en in Maastricht kon je wekenlang over de hoofden lopen de economie trekt duidelijk weer aan, gelukkig!! De kerstmarkt op het Vrijthof schijnt zo bijzonder te zijn dat men van heinde en verre er op af komt. Het is best aardig maar zo bijzonder vind ik het niet...grinnik! Maar goed...wie ben ik!
Ik dacht vanmorgen goh wanneer komt het blog van B en W? Heerlijk hebben jullie het en gaan jullie het krijgen ook met het zien van Angkor Watt, zo onwerkelijk mooi!! Dat cupping heb ik gehad voor mijn longen hier, dus als Wilhelmine wil dan heb ik een adres voor haar☺
Je beschrijft het allemaal zo leuk Boy dat we alles voor ons zien en uiteraard meegenieten! Ik zou zeggen heel veel plezier nog daar en dan op naar het volgende avontuur!
Liefs uit het koude Maastricht -
02 Januari 2017 - 08:43
Nick:
Gister zijn hier de eerste sneeuwvlokken al gevallen, ik snap dat jullie wel zullen balen dat je dat gemist hebt. Ik dacht dat die Vietnamezen wel wat meer Engels zouden spreken, maar in kleinere steden zal het wel tegenvallen.
Zijn er over het algemeen veel toeristen ?
We gaan hopelijk deze maand boeken voor Koh Chang, we hebben er zin in.
Veel plezier en we houden contact!
Nick -
02 Januari 2017 - 09:37
G:
Leuk! Gr. G. -
02 Januari 2017 - 09:52
Jorrit:
Ook vanuit Amsterdam-Noord een geweldig, gezond en gelukkig nieuwjaar gewenst aan Boy, Wilhelmien en alle anderen die dit lezen!!
Klinkt allemaal als een zeer enerverend reisavontuur daar in Vietnam met daarbij bovendien de nodige culturele uitstapjes. Toch grappig om weer te zien dat iets eenvoudigs als een broodje halen er op diverse plekken op de wereld heel anders aan toe kan gaan. Geeft het begrip onthaasten een geheel nieuwe lading. Gelukkig lukt het onthaasten hier gezien de vakantie ook best, zeker nu alle festiviteiten, inclusief Marieke's verjaardag en twee kinderfeestjes bij vrienden, alweer voorbij zijn.
Rosie heeft het oude jaar goed afgesloten met haar eerste echte vrije stapjes en gaat hier tot nu toe in het nieuwe jaar voortvarend mee door (bewegend beeld is eerder al naar het verre Oosten overgeseind).
Heel veel plezier daar en veel liefs namens Jorrit, Marieke en Rosie -
02 Januari 2017 - 09:58
Alice De Haas:
Hoi jongens ,
Allereerst een heel gelukkig en gezond 2017.
Wat een gezellig reisverslag weer,lachen zoals dat daar gaat bij de bakker.
heerlijk dat jullie zo genieten.
liefs Alice -
02 Januari 2017 - 10:24
Cisca:
Noem dat maar:'weinig te melden'. Jullie maken genoeg mee. Hilarisch dat je in een museum zo maar alles kan meenemen. Tenminste, wat in je rugzak past! Ik ga ervan uit dat er overal bewakingscamera's hangen, maar ook die zullen een ernstige behoefte gehad hebben aan glassex.
En het verhaal met de broodjes, heb je nou gewacht tot ze na 5x3 minuten klaar waren?
De vliegen op de markt doen me denken aan de markt in Parapat op Sumatra in Indonesië, waar de blauw-glanzende vliegen zich massaal stortten op het dode vlees. Het was 'bijna' een 'mooi' schouwspel.
Hoe gaat het met je 'cupping'plekken, Wilhelmien? Het lijkt me niet echt pijnloos.
Hier, in het Limburgse, is zowaar een laagje poedersuiker gevallen. Langzaam smelt het weer, omdat het net niet meer vriest.
De dagen zijn hier grauw. Is het 12:00 U., dan lijkt het wel alsof de zon weer onder wilt gaan.
Geniet nog volop van alle indrukken en we kijken uit naar jullie volgende reisverslag.
Dikke kus, Cisca -
02 Januari 2017 - 12:51
Rob En Hans:
Dag vakantiegangers,
Eerst schrikken toen lachen !!!!
In plaats van eerst het verslag te lezen gelijk naar de foto's.
Zie de foto van Wilhelmien en denk in eerste instantie mijn hemel wat voor
tropische ziekte is dat nu weer.
Later leek is dat dit het gevolg is van een "cupping" massage.
Leuk om na wat stranddagen toch iets anders te doen.
Kijk uit naar het volgende verslag. (zal eerst de tekst lezen)
Hartelijke groet,
Rob en Hans. -
02 Januari 2017 - 15:38
Wilhelmien En Boy:
Lot: we hebben niets uit het museum meegenomen!
En ja, ik heb dat kwartier bij de bakker nog gewacht want die broodjes zijn super (de Fransen hebben dat eiland een tijdje in bezit gehad, vandaar).
En we hebben idd ook wel eens feestende Thai gefotografeerd, maar dat was een andere boot, met andere mensen, in een ander land en in een ander jaar...
Nick: er zijn redelijk veel touristen: gelukkig zijn de Russen deze keer in de minderheid: er zijn heel veel skandinaviërs, en ook wel Nederlanders, Australiërs, Engelsen en Fransen.
En we balen natuurlijk enorm dat we de sneeuw mislopen gnif gnif.
Cisca: het gaat goed met de cupping plekken van Wilhelmien, ze trekken al weg.
Dank voor jullie reacties allemaal, dat vinden we erg leuk!
-
02 Januari 2017 - 16:06
Marijke:
Hallo Boy en Wilhelmien, leuk dat ik mag meegenieten van jullie reis! Een goed gezond en gelukkig 2017! Veer zien us!
-
02 Januari 2017 - 21:14
Lieve:
Zo leuk die reisverslagen! Had geen link gekregen, stond wellicht niet in de mailinglijst. Gelukkig heb ik vandaag wel via Marijke dit laatste verslag gekregen.
Nogmaals ook via deze weg mijn beste wensen . Wilhelmien, had wel gedacht dat je me zo'n leuk Vietnamees museumpotje zou meegesmokkeld hebben hihihi ,maar dat maken we wel na in de keramiekles hé!
Hier inderdaad koud weer en sinds vanmorgen litg er sneeuw, maar al snel wordt het een "prakje' " en daar hou ik niet zo van. De natuur ziet er wel erg mooi en licht uit met de sneeuw, maar geef mij de zon maar!
Geniet er maar van met jullie tweetjes en vanaf nu volg ik jullie avonturen!
Liefs,
Lieve -
03 Januari 2017 - 21:31
Fem:
Goed om te lezen dat jullie het ook deze keer weer na jullie zin hebben. Het ziet er allemaal weer heerlijk, ontspannen en als een nieuwe onvergetelijke ervaring uit. Wij hebben net 2 weken vakantie achter de rug en het was heerlijk. Vooral het samen zijn was fijn, we merken dat we dat door het jaar heen toch wel een beetje missen. De week vóór Kerst zaten we een midweek in een nogal uitgestorven center parcs. Fantastisch! Alle ruimte in het subtropisch zwemparadijs en plopsa land Coevorden indoor op het park leek bijna voor Anna Mijs alleen geopend te zijn. Bij thuiskomst zijn we direct doorgegaan naar de Kleine Comedy aangezien we kaartjes voor de nieuwjaarsconference van Claudia de Breij hadden. Dit was erg leuk. Oud & Nieuw vierden we dit jaar met een man of 10 bij de overburen en dat was erg gezellig. Wat grappig was is dat de burgemeester van Landsmeer ook was uitgenodigd dus we hebben haar goed leren kennen tijdens een spelletje 30 seconde hihi. De kinderen lagen lekker in hun eigen bedje en via de babyfoon en een of andere app op de tablet konden we ze in de gaten houden. Ze sliepen gelukkig de hele avond rustig door!
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
