Hampi (Vijayanagar)

Hampi (Vijayanagar)

De reis naar Hampi hadden we zo gepland dat we de koffers niet mee hoefden te nemen: we verbleven twee nachten in Hampi, daarvoor en daarna waren we in hetzelfde hotel in Colva Beach, dus daar bleven de koffers lekker staan. Met ieder alleen een rugzak was het makkelijker reizen. De treinreis naar Hampi verliep goed: slechts 1 uur vertraging. 2e en 1e klasse waren ver van tevoren uitverkocht, dus zaten we 3e klasse, wel met airco. Je zit of liever gezegd ligt dan in een coupé met 8 bedden, aan de ene kant bovenbed, middenbed, onderbed, en idem dito aan de andere kant plus 2 aan de zijkant. Op de heenreis viel het mee omdat de eerste 4 uur (totale reistijd: 8 uur) lang niet alle coupés en alle bedden bezet waren.

Hampi zelf heeft geen treinstation, de dichtsbijzijnde plaats is Hospet. Daar moet je verder met een riksja, een gewone auto kan daar niet rijden omdat de wegen en straten/straatjes in Hampi niet bestraat zijn. Hampi is een klein dorpje dat nog in de 19e eeuw leeft: zandgrond waarover iedereen zich voortbeweegt: bewoners, toeristen, koeien, stieren, geiten, kippen,hanen, varkens, apen. Men leeft daar met en tussen het vee.
Voor de apen moet je wel oppassen: eten en drinken proberen ze af te pakken, en als je dat wil tegenhouden worden ze aardig aggressief. Als je geen eten bij je hebt en je doet alsof ze er niet zijn, is er niets aan de hand.

Hampi betaat verder uit een aantal eenvoudige winkeltjes, restaurantjes en verder in de nabije omgeving heel veel overblijfselen van het roemrijke verleden.
Hampi staat niet voor niets op de UNESCO lijs van werelderfgoed. In 1336 koos prins Harihararaya deze plek uit om als zijn nieuwe hoofdstad te dienen, genaamd Vijayanagar, dit is nog steeds de officiële naam voor Hampi. Enige eeuwen lang is het het grootste Hindurijk geweest, tot 1565, toen een confederatie van moslim sultans dit Hindu rijk verwoestte.
Vlak bij de kern van het huidige dorpje Hampi staat de majestueuze Virupaksha Tempel (zie foto). Het is één van de oudste gebouwen en de enige tempel die nog in gebruik is.
Om niet al te wikipedia-achtig te keer te gaan, zou ik zeggen: google Hampi en je weet genoeg, hier houden we ons bezig met onze persoonlijke ervaringen.
Welnu, het begon al in de trein: nauwelijks aangekomen in Hospet liep er al een riksha eigenaar te ronselen onder de blanke reizigers en zo kregen we te maken met onze chauffeur en beoogde gids voor de rondrit naar alle historische sites van Hampi. Zijn naam was Ali Baba, die ons naar ons guesthouse bracht en ons de volgende ochtend om 7.30 daar zou ophalen.

De eerste teleurstelling: we hadden voor 2 nachten een luxe kamer met airco geboekt via een reisbureautje in Colva, waar we ook de treinreis hadden geregeld. Dit bureautje had wel een kamer voor ons gereserveerd, maar niet betaald, zodat die kamer niet meer vrij was. We konden via een broer van de eigenaar voor één nacht in de buurt een airco kamer krijgen, en de volgende dag moesten we verhuizen naar een andere kamer aan de overkant, die ook over airco beschikte, maar ons die nacht in de steek heeft gelaten want die airco viel de hele nacht uit. Gelukkig was er wel een ventilator aan het plafond boven het bed, maar Hampi is bloedheet, dus lekker was dat niet.

De tweede teleurstelling: we zouden de verjaardag van Wilhelmien vieren in dit geweldige oord met een dagje alle bezienswaardigheden van Hampi bekijken, echter de volgende ochtend kwam Ali Baba niet opdagen, wel zijn riksha met een jong ventje van 21 die de honeurs van zijn baas Ali moest waarnemen. Dat was de afspraak niet! Na anderhalf uur kwam Ali Baba zelf opdraven, vertelde dat hij wegens plotselinge familieproblemen niet kon komen, dat hij 'smiddags ons een professionele rondleiding tussen de bezienswaardigheden zou geven en ons op de vertrekdag naar het station in Hospet zou brengen bla bla bla, we hebben die Ali Baba niet meer teuggezien, ook 'smiddags niet.

De derde teleurstelling: eten en drinken in de restaurantjes: wegens de godsdienst is het in heel Hampi verboden alcohol of vlees te nuttigen! Geen biertje te krijgen, ook niet clandestien! Geen chicken vindalu, alleen vegetarische happen, tsja.....We hebben dus op de verjaardag van Wilhelmientje met een colaatje geproost....godmeja!

Maar afgezien van deze tegenvallertjes was Hampi zeker de moeite waard: een betoverend landschap met enorme rotsblokken en keien, die zodanig op elkaar gestapeld zijn dat je bang bent dat als je een boertje laat, de hele boel als een kettingreactie in elkaar stort!
We hebben een hele dag lang vele overblijselen van tempels, paleizen en andere bezienswaardigheden bezocht, die zich moeilijk laten beschrijven, bekijk de foto's maar......one picture tells more than a thousand words, niet waar?
We hadden een "rooftop"restaurantje ontdekt waar we een paar keer gegeten hebben omdat het zeer fraai gelegen was aan een rivier, we hadden onder het happen door een prachtig uitzicht.

De treinreis terug naar Mangaon, ook 3e klasse airco, was wat lastiger: alle bedden bezet, we hadden coupé 3B, maar aangezien de trein verlengd was, waren er meer coupés met dezelfde naam. Je raadt het al: we stonden 'smorgens om 7 uur in de verkeerde coupé en waren verbaasd dat onze bedden bezet waren! De arme India-ers die op "onze" bedden lagen keken vertwijfeld naar hun treinkaartje en het onze, waar dus allemaal dezelfde bednummers opstonden. Gelukkig kwam er een conducteur die het probleem oploste en ons 2 bedden toewees, waar we snel in zijn geklommen en vervolgens 4 uur gepit hebben. Dat was wel fijn, want de reis duurde 9 uur omdat de trein een vertraging had van anderhalf uur. Dus bij onze in totaal 3 treinreizen hebben we bij elkaar 6,5 uur vertraging gehad! Dat presteert onze NS nog niet eens!

De techniek in India laat op andere gebieden ook nog wel wat te wensen over: Internet, als dat er al is, is enorm traag. De stroom valt meerdere keren per dag weg, en van een credit card hebben ze nauwelijks gehoord: ook in dit mooie hotel met zwembad in Colva is het niet mogelijk met credit kaart te betalen, dus moeten we weer naar de pinautomaat. Ook een leuke bron van inkomsten voor de Indiase bank: je kan per keer niet meer dan 10.000 roepies (= 140 euro) opnemen en dat kost dan 200 roepies (2 euro 80) per keer. Maar ok, Vandaag 26 februari zijn we van Goa naar Mumbai gevlogen waar we dichtbij het vliegveld een hotel hebben geboekt omdat we 12 uur moeten overbruggen: om 15.00 uur arriveerden we op het vliegveld van Mumbai, en om 3.30 moeten we inchecken. We zijn dus met een tuk tuk naar het centrum van Mumbai gereden en hebben daar een grote chique mall bezocht. Terug in het redelijk chique airport hotel dachten we in het restaurant aldaar te kunnen dineren met een drankje, want er is er één jarig, nietwaar? Restaurant van het hotel zag er ongezellig uit, er was verder niemand en ook geen bier te krijgen! En dat op Boy z'n verjaardag! Dus onmiddellijk de receptie benaderd en gevraagd naar een restaurant met bar in de buurt. Dat was er gelukkig, de Summer Vintage, en daar hebben we gegeten, en Boy had zijn biertje (zij het wel heel wat duurder dan in Goa....).
We worden om 3.00 uur gewekt en moeten om 3.30 op het vliegveld zijn, want we vliegen om 6.30 naar Istanbul. Dan 3 uurtjes wachten, daarna vliegen we naar Schiphol.
Dan nog maar een kleine 3 uur in de trein en we zijn weer in Maastricht!