Balanda....Soerabaja, Soerabaja..........
Door: WilhelmienenBoy
Blijf op de hoogte en volg Wilhelmien & Boy
15 April 2011 | Indonesië, Batavia
Hallo luitjes,
Hier volgt dan ons laatste bericht, nog steeds uit Sanur, Bali, waar we de laatste drie weken heerlijk hebben geluierd op het strand, aan de swimming pool, aan bars en in restaurants....zucht.....morgen is dat weer voorbij......
We waren dus terecht gekomen in Werdhapura, zoals we schreven, voor 18 eurotjes per nacht, dat was volledig bij toeval omdat de taxi ons daar had afgezet omdat hij ons niet helemaal goed begrepen had. Achteraf blijkt het een door de staat Indonesia gesubsidieerd resort te zijn voor Indonesiërs en Indonesische activiteiten (congressen, seminars, studenten bijeenkomsten en dergelijke) waar mondjesmaat ook een enkele westerling getolereerd wordt. Vandaar dat het zo goedkoop was, en, ha ha, vandaar ook dat we na een week uit die mooie strandcottage moesten vertrekken, terwijl die, na eigen waarneming, de volgende dagen gewoon leegstond! Eigenlijk moesten we weg, maar we hadden nog een formulier met een toezegging voor een andere kamer in hetzelfde resort, dus na een week kwamen we terecht in een zogenaamde "family room", weliswaar niet op het strand, maar wel dichtbij, mooi ruim en prima de luxe, voor iets meer pecunia, nl 300.000 rupietjes per nacht, zeg maar 24 eurio's, maar daar werd dan wel weer je ruime kamer elke dag voor schoongemaakt, de bedden opgemaakt, vers twee flesjes water neergezet e.d.
Des avonds was het heerlijk dineren in Sanur, en natuurlijk kom je wel eens gezellige landgenoten tegen. We zaten een keer lekker te schransen en bij het tafeltje naast ons zaten vier Nederlanders, waarvan een vrouw sappig Amsterdams sprak, terwijl een tafelgenoot meer een Belgische tongval had. Later bleek de Belgische tongval toe te behoren aan een Brabander die een tijdje in België gewoond had voordat hij zich definitief vestigde in Bali. We zijn met die vier nog lekker aan het borrelen geslagen, best gezellig.
Een andere avond kwamen we in het restaurant in gesprek met twee jongens die daar bedienden, ze vertrouwden ons toe dat ze 1 miljoen rupiah's (= 80 euro) per maand verdienden. Daar werkten ze dan 8 uur per dag, zes dagen per week voor! Toch waren ze heel vrolijk, ze vonden het leuk dat we uit Balanda (=Holland) kwamen. Wilhelmientje begon spontaan 'Soerabaja, Soerabaja' te zingen, en hup! ze zongen meteen vrolijk en uit volle borst mee, het liedje kenden ze nog van hun opa en oma.....
Af en toe kwam je op het strand natuurlijk ook heel wat doortrekkende troepen tegen: zo kwam een keer een buslading Chinezen? Japanners? langs, die achteraf Uit Taiwan afkomstig bleken. Ze bleven maar fotograferen, ons ook, vandaar dat Boy er ook een keertje als een playboy op de foto bijstaat, ha ha.
Voor de afwisseling hebben we nog een tochtje gemaakt per taxi, jawel, luxe.....eh.....niet echt, openbaar vervoer (bus) is er nauwelijks, en transport kost geen hol, dussss....wij naar Kuta. Drukke stad, veel toeristen, maar ook veel bars, restaurants, winkels. Eerst even naar het Hard Rock café (been there,done that, got the T-shirt), waar toch wel, zoals in elk echt Hard Rock Café, leuke authentieke Rock-'n-roll artikelen hangen, zoals het leren jackje van Bob Dylan waarmee hij op de hoes van 'Highway 61 revisited' staat, en dat soort zaken.
We hebben ook nog een dagtochtje gemaakt naar het plaatsje Cerkut, het zilvercentrum van zuidoost Bali. Daar zitten heel veel zilversmeden met hun Sterling zilver producten, en jawel hoor, Wilhelmientje scoorde daar weer een heel fraai zilveren ringetje.
Maar veel hebben we niet echt ondernomen, Sanur is een heel leuk plaatsje, met veel restaurantjes, dus elke avond een andere plek met een ander maaltje was heel goed te doen. En zo kwamen we op een avond terecht in een Warung waar het eten echt heel lekker, heel authentiek was. We hebben daar een rijsttafeltje besteld (zo heette dat ook, rijsttafel), en toen hebben we eigenlijk voor het eerst gedacht: Oh Cis, je Dis krijgt concurrentie! Jemig de pemig, wat was dat rijsttafeltje lekker zeg!
Niet normaal meer, en Boy kreeg eindelijk sambal bij, in plaats van de chili saus die men daar als zogenaamde sambal serveert.
Verder hebben we wel iets heel bijzonders meegemaakt, en wel op 11 april: even verderop op het strand waar wij altijd lagen, was opeens heel veel te doen. Wat bleek: die stek was uitgekozen voor een ceremonie, en wel een traditionele crematie, en niet zo maar een crematie, maar één van een Belangrijk Persoon: de prins van Sanur was overleden en werd die dag op dat strand gecremeerd! Je weet niet wat je meemaakt: het duurde de hele dag, er stond al een auto op het strand met een aantal grote gas-flessen, maar even later waren er -tig mensen aanwezig in traditionele kleding (meest wit), er werden allerlei hapjes en voedselschotels aangedragen, er werd een stellage dat er uitziet als een giga-hemelbed neergezet met daarin een koe of beter: heilig rund van hout, toen kwam er opeens een enorme processie het strand op met een hoge stellage met daarop het lijk van de prins.
Er zat inmiddels ook een heel gammalanorkest op het strand, muziek klonk alom en uit een luidspreker kwam een priesterachtige stem die af en toe zong, afwisselend met zalvend gesproken teksten en dan weer oosters aandoende zangnoten.
Op een gegeven moment wordt het lijk op de stellage gehesen en langzaam, één voor één, van de linten of gewaden of balsems, whatever, ontdaan. Er wordt gezongen, gegeten, gedronken, muziek gemaakt en alles loopt gewoon vrolijk door elkaar, heel relaxed. Mag ik hier als westerling wel tussen staan, mag ik wel foto's nemen?
Zeker! Niemand die zich aan wie of wat dan ook stoort.
Na veel rituelen gaat eindelijk de vlam er in, de stellage met het lijk bovenop staat goed te fikken en dat blijft een tijdje zo, totdat alles vanaf de grond tot en met het lijk verkoold is. De ceremonie is dan nog lang niet afgelopen: er komen weer hele groepen ceremoniëel geklede vrouwen het strand op met op hun hoofd manden met voedsel, dat wordt allemaal uitgestald op tafels waarop het portret van de overleden prins ook te bewonderen valt.
Na enige rituele gezangen en verhalen van de stem door de luidspreker wordt het verkoolde lijk, dat slechts bestaat uit brokken as op een soort van golf-platenondergrond, op het strand neergelegd waarna crematiegenodigden met de blote hand(!) de resten van de prins van de ijzeren golfplaat schrapen en in een witte doek deponeren.
Om een lange ceremonie kort te maken: de resten van de brandstapel, die nog niet helemaal verkoold zijn, en alle ornamenten, inclusief alle voedselmanden met de tafels waarop deze ceremoniëel geplaatst zijn, worden allemaal opeengestapeld en in de hens gestoken, alles wordt verbrand, terwijl de verkoolde resten van de prins in de witte doek door de naaste familieleden en vrienden wordt gekust ter afscheid, waarna deze prinselijke resten door enkele intimi in een boot worden geplaatst, die daarop wegvaart de oceaan op, om de resten van de prins de laatste rustplaats te gunnen. Volgens Hindu-overlevering kom je niet in het Nirwana als je lichaam niet verbrand en daarna te water gelaten is.
Indrukwekkend. Zie de foto's. Van het laatste gedeelte hebben we geen foto's kunnen maken omdat het geheel zolang duurde dat de batterij op was. Jammer, maar shit happens.
Grappig is wel dat de gehele ceremonie als een soort Koninginnedag heel veel rommel achterliet, de Balinezen gooien alle afval, plastic bekertjes en noem maar op, gewoon op de grond, maar de volgende dag was er niets meer van het geheel te bespeuren. Sowieso lopen er oudjes rond die het plastic afval verzamelen omdat dat geld oplevert (men trekt daar niet van Drees!). Maar ook de rest, zoals voedselresten, waren spoorloos verdwenen. Door de talloze zwerfhonden opgevreten? Anyway, de een z'n dood is de ander z'n brood.
We zijn op dit moment exact drie maanden onderweg, het wordt tijd om huiswaarts te keren. Zaterdagochtend 08.15 Nederlandse tijd nemen we het vliegtuig, we hadden een zeer enerverende, interessante, leerzame en aangename ervaring op het Zuidelijk Halfrond.
Tot gauw!
Hier volgt dan ons laatste bericht, nog steeds uit Sanur, Bali, waar we de laatste drie weken heerlijk hebben geluierd op het strand, aan de swimming pool, aan bars en in restaurants....zucht.....morgen is dat weer voorbij......
We waren dus terecht gekomen in Werdhapura, zoals we schreven, voor 18 eurotjes per nacht, dat was volledig bij toeval omdat de taxi ons daar had afgezet omdat hij ons niet helemaal goed begrepen had. Achteraf blijkt het een door de staat Indonesia gesubsidieerd resort te zijn voor Indonesiërs en Indonesische activiteiten (congressen, seminars, studenten bijeenkomsten en dergelijke) waar mondjesmaat ook een enkele westerling getolereerd wordt. Vandaar dat het zo goedkoop was, en, ha ha, vandaar ook dat we na een week uit die mooie strandcottage moesten vertrekken, terwijl die, na eigen waarneming, de volgende dagen gewoon leegstond! Eigenlijk moesten we weg, maar we hadden nog een formulier met een toezegging voor een andere kamer in hetzelfde resort, dus na een week kwamen we terecht in een zogenaamde "family room", weliswaar niet op het strand, maar wel dichtbij, mooi ruim en prima de luxe, voor iets meer pecunia, nl 300.000 rupietjes per nacht, zeg maar 24 eurio's, maar daar werd dan wel weer je ruime kamer elke dag voor schoongemaakt, de bedden opgemaakt, vers twee flesjes water neergezet e.d.
Des avonds was het heerlijk dineren in Sanur, en natuurlijk kom je wel eens gezellige landgenoten tegen. We zaten een keer lekker te schransen en bij het tafeltje naast ons zaten vier Nederlanders, waarvan een vrouw sappig Amsterdams sprak, terwijl een tafelgenoot meer een Belgische tongval had. Later bleek de Belgische tongval toe te behoren aan een Brabander die een tijdje in België gewoond had voordat hij zich definitief vestigde in Bali. We zijn met die vier nog lekker aan het borrelen geslagen, best gezellig.
Een andere avond kwamen we in het restaurant in gesprek met twee jongens die daar bedienden, ze vertrouwden ons toe dat ze 1 miljoen rupiah's (= 80 euro) per maand verdienden. Daar werkten ze dan 8 uur per dag, zes dagen per week voor! Toch waren ze heel vrolijk, ze vonden het leuk dat we uit Balanda (=Holland) kwamen. Wilhelmientje begon spontaan 'Soerabaja, Soerabaja' te zingen, en hup! ze zongen meteen vrolijk en uit volle borst mee, het liedje kenden ze nog van hun opa en oma.....
Af en toe kwam je op het strand natuurlijk ook heel wat doortrekkende troepen tegen: zo kwam een keer een buslading Chinezen? Japanners? langs, die achteraf Uit Taiwan afkomstig bleken. Ze bleven maar fotograferen, ons ook, vandaar dat Boy er ook een keertje als een playboy op de foto bijstaat, ha ha.
Voor de afwisseling hebben we nog een tochtje gemaakt per taxi, jawel, luxe.....eh.....niet echt, openbaar vervoer (bus) is er nauwelijks, en transport kost geen hol, dussss....wij naar Kuta. Drukke stad, veel toeristen, maar ook veel bars, restaurants, winkels. Eerst even naar het Hard Rock café (been there,done that, got the T-shirt), waar toch wel, zoals in elk echt Hard Rock Café, leuke authentieke Rock-'n-roll artikelen hangen, zoals het leren jackje van Bob Dylan waarmee hij op de hoes van 'Highway 61 revisited' staat, en dat soort zaken.
We hebben ook nog een dagtochtje gemaakt naar het plaatsje Cerkut, het zilvercentrum van zuidoost Bali. Daar zitten heel veel zilversmeden met hun Sterling zilver producten, en jawel hoor, Wilhelmientje scoorde daar weer een heel fraai zilveren ringetje.
Maar veel hebben we niet echt ondernomen, Sanur is een heel leuk plaatsje, met veel restaurantjes, dus elke avond een andere plek met een ander maaltje was heel goed te doen. En zo kwamen we op een avond terecht in een Warung waar het eten echt heel lekker, heel authentiek was. We hebben daar een rijsttafeltje besteld (zo heette dat ook, rijsttafel), en toen hebben we eigenlijk voor het eerst gedacht: Oh Cis, je Dis krijgt concurrentie! Jemig de pemig, wat was dat rijsttafeltje lekker zeg!
Niet normaal meer, en Boy kreeg eindelijk sambal bij, in plaats van de chili saus die men daar als zogenaamde sambal serveert.
Verder hebben we wel iets heel bijzonders meegemaakt, en wel op 11 april: even verderop op het strand waar wij altijd lagen, was opeens heel veel te doen. Wat bleek: die stek was uitgekozen voor een ceremonie, en wel een traditionele crematie, en niet zo maar een crematie, maar één van een Belangrijk Persoon: de prins van Sanur was overleden en werd die dag op dat strand gecremeerd! Je weet niet wat je meemaakt: het duurde de hele dag, er stond al een auto op het strand met een aantal grote gas-flessen, maar even later waren er -tig mensen aanwezig in traditionele kleding (meest wit), er werden allerlei hapjes en voedselschotels aangedragen, er werd een stellage dat er uitziet als een giga-hemelbed neergezet met daarin een koe of beter: heilig rund van hout, toen kwam er opeens een enorme processie het strand op met een hoge stellage met daarop het lijk van de prins.
Er zat inmiddels ook een heel gammalanorkest op het strand, muziek klonk alom en uit een luidspreker kwam een priesterachtige stem die af en toe zong, afwisselend met zalvend gesproken teksten en dan weer oosters aandoende zangnoten.
Op een gegeven moment wordt het lijk op de stellage gehesen en langzaam, één voor één, van de linten of gewaden of balsems, whatever, ontdaan. Er wordt gezongen, gegeten, gedronken, muziek gemaakt en alles loopt gewoon vrolijk door elkaar, heel relaxed. Mag ik hier als westerling wel tussen staan, mag ik wel foto's nemen?
Zeker! Niemand die zich aan wie of wat dan ook stoort.
Na veel rituelen gaat eindelijk de vlam er in, de stellage met het lijk bovenop staat goed te fikken en dat blijft een tijdje zo, totdat alles vanaf de grond tot en met het lijk verkoold is. De ceremonie is dan nog lang niet afgelopen: er komen weer hele groepen ceremoniëel geklede vrouwen het strand op met op hun hoofd manden met voedsel, dat wordt allemaal uitgestald op tafels waarop het portret van de overleden prins ook te bewonderen valt.
Na enige rituele gezangen en verhalen van de stem door de luidspreker wordt het verkoolde lijk, dat slechts bestaat uit brokken as op een soort van golf-platenondergrond, op het strand neergelegd waarna crematiegenodigden met de blote hand(!) de resten van de prins van de ijzeren golfplaat schrapen en in een witte doek deponeren.
Om een lange ceremonie kort te maken: de resten van de brandstapel, die nog niet helemaal verkoold zijn, en alle ornamenten, inclusief alle voedselmanden met de tafels waarop deze ceremoniëel geplaatst zijn, worden allemaal opeengestapeld en in de hens gestoken, alles wordt verbrand, terwijl de verkoolde resten van de prins in de witte doek door de naaste familieleden en vrienden wordt gekust ter afscheid, waarna deze prinselijke resten door enkele intimi in een boot worden geplaatst, die daarop wegvaart de oceaan op, om de resten van de prins de laatste rustplaats te gunnen. Volgens Hindu-overlevering kom je niet in het Nirwana als je lichaam niet verbrand en daarna te water gelaten is.
Indrukwekkend. Zie de foto's. Van het laatste gedeelte hebben we geen foto's kunnen maken omdat het geheel zolang duurde dat de batterij op was. Jammer, maar shit happens.
Grappig is wel dat de gehele ceremonie als een soort Koninginnedag heel veel rommel achterliet, de Balinezen gooien alle afval, plastic bekertjes en noem maar op, gewoon op de grond, maar de volgende dag was er niets meer van het geheel te bespeuren. Sowieso lopen er oudjes rond die het plastic afval verzamelen omdat dat geld oplevert (men trekt daar niet van Drees!). Maar ook de rest, zoals voedselresten, waren spoorloos verdwenen. Door de talloze zwerfhonden opgevreten? Anyway, de een z'n dood is de ander z'n brood.
We zijn op dit moment exact drie maanden onderweg, het wordt tijd om huiswaarts te keren. Zaterdagochtend 08.15 Nederlandse tijd nemen we het vliegtuig, we hadden een zeer enerverende, interessante, leerzame en aangename ervaring op het Zuidelijk Halfrond.
Tot gauw!
-
14 April 2011 - 15:36
Nick:
In de (batse) geziech! -
14 April 2011 - 15:47
Nick:
Mooi verhaal, zal morgen de foto's bekijken op het werk.
Zo'n ceremonie lijkt me wel een hele ervaring.. is dat nog in het nieuws geweest?
Zo he, jullie zijn wel in een hoop kutplaatsen geweest lees ik... was er nog wat te doen ??
Wil jullie als eerste een fijne reis terug wensen, en hoop dat jullie het leuk hebben gehad de laatste 3 maanden. Hoop het ook ooit eens mee te maken, voor het geld hoef je het volgens mij niet te laten... -
15 April 2011 - 06:42
Fem:
Hoi hoi!
Dat lijkt me inderdaad ook apart om eens mee te maken. Zoiets maken wij hier in het Westen natuurlijk nooit mee. Ik vind het wel een mooie manier om afscheid te nemen eigenlijk. Verder ben ik helemaal impressed van jullie hutje en zwembad. Lijkt wel een beetje op ons hoteltje in Thailand mam, de eerste keer! Je kunt je niet voorstellen hoe graag ik daar nu weer zou willen zitten, heeeeeerlijk!!
Nou, een hele goede reis terug in ieder geval. Zondag zal ik er niet zijn, maar de week daarop natuurlijk wel!
Love Fem -
15 April 2011 - 12:42
Lot:
Zo dat is wel heel speciaal zo'n ceremonie mee te maken. Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt of jij als balanda daar zomaar tussen mag staan.
3 maanden zijn voorbij gevlogen. Ahum voor jullie misschien maar voor mij niet :). Ik heb jullie gemist en kan dan ook niet wachten tot zondag.
Nieuw-Zeeland en Australië lijken alweer zover weg...
Hopelijk hebben jullie in ieder geval vandaag nog een heerlijke zonnige dag gehad en anders gaan jullie hier maar genieten van de heerlijke lente zon. Het is nu even wat minder maar als jullie terug komen zou het weer gaan stralen...
I love you a lot!! Baai baai balineesjes tot snel. X -
16 April 2011 - 08:48
Cisca:
Dag Boppers,
De hangmatten waren toch doorgelegen. Dus tijd om naar huis te gaan.
Jullie zitten, hangen, gapen, slapen nu hoog in de lucht.
Voor morgen: WELKOM THUIS !!! -
17 April 2011 - 11:28
Fem:
Volgens mij ruik ik jullie...;-) -
17 April 2011 - 13:52
Nick:
volgens mij zijn jullie al aangekomen? hoe was de vlucht? alles goed gegaan? wat boffen jullie, nog net op tijd voor de zondag bami terug!!!
ik ga nu naar het treinstation om daphne op te halen, daaaaaaaaaaag he! -
17 April 2011 - 15:11
Jorrit:
Hey wereldreizigers.
Een tijdje niets van mij vernomen, sorry daarvoor. We waren o.a. bij familie van Marieke op bezoek in Berlijn.
Laten jullie even weten als jullie veilig en wel zijn aangekomen? Ik hoor graag de verhalen nog een keer face-to-face!
Groetjes, Jorrit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
